Читать книгу Nauka Holenderskiego przez Literaturę: Analiza i Tłumaczenie 'Max Havelaar' z Klasyki Niderlandzkiej онлайн

Hartelyk voor zyn vriendenmaakte hy – wat te snel soms – zyn vriend van al wat leed

Hy was gevoelig voor liefde en aanhankelykheidtrouw aan zyn gegeven woordzwak in kleinigheden, maar standvastig tot hoofdigheid toe, waar 't hem de moeite waard scheen karakter te toonennederig en welwillend voor wie zyn geestelyk overwicht erkendendoch lastig wanneer men poogde zich daartegen te verzettenrondborstig uit trots, en by vlagen achterhoudend, waar hy vreesde dat men zyn oprechtheid zou aanzien voor onverstandevenzeer vatbaar voor zinnelyk als voor geestelyk genotbeschroomd en slecht bespraakt waar hy meende niet begrepen te wordenmaar welsprekend als hy gevoelde dat zyn woorden op willigen bodem vielentraag als hy niet werd aangespoord door eenigen prikkel die voortkwam uit zyn eigen zielmaar yverig, vurig, en doortastend waar dit wel het geval wasvoorts, vriendelyk, beschaafd in zyn manieren, en onberispelyk van gedragziedaar nagenoeg Havelaar

Ik zeg: nagenoeg

Want indien reeds alle bepalingen moeielyk zyngeldt dit vooral van de beschryving van een persoon die zeer ver van den dagelykschen grondvorm afwykt

Het zal dan ook wel hierom wezendat romandichters hun helden gewoonlyk tot duivels of engelen maken

Zwart of wit laat zich gemakkelyk schilderenmaar moeielyker is 't juist weergeven van schakeeringen die daartusschen liggenwanneer men aan waarheid gebonden is en dus noch te donker noch te licht mag kleuren

Ik gevoel dat de schets die ik van Havelaar trachtte te gevenhoogst onvolkomen is

De bouwstoffen die voor me liggen, zyn van zoo uit-eenloopenden aarddat ze my door overmaat van rykdom in myn oordeel belemmerenen ik zal dus wellicht daarop, onder het ontwikkelen der gebeurtenissen die ik wensch meetedeelen, ter-aanvulling terugkomen

Dit is zekerhy was een ongewoon menschen wel de moeite van 't bestudeeren waardig

Ik bemerk nu reeds dat ik verzuimd heb als een zyner hoofdtrekken optegevendat hy de belachelyke en de ernstige zyde der dingen met dezelfde snelheid en te-gelyker-tyd opvatteaan welke eigenschap zyn wyze van spreken, zonder dat hyzelf dit wist, een soort van humor ontleendedie zyn toehoorders gedurig in twyfel brachtof ze getroffen waren door 't diep gevoel dat in zyn woorden heerschteof dat ze te lachen hadden over de koddigheid die op-eenmaal den ernst daarvan afbrak