Читать книгу Сафед. Маҷмӯаи шеърҳо онлайн
- Садои хаста будани маро шунидани ту бас,
- Маро ҳамин шуниданат, диҳад ҳазору як нафас.
- Ба рағми одатам, туро намекунам дигар хаёл,
- Чи гуна ишқи меҳрубон, ситам кунад ба ҷони кас.
- Кабӯтаре, ба сӯи ман наё, зи ман хабар нагир,
- Бубин чи тавр ҳолатам, бубин чи танг шуд қафас.
- Дар ин ҳавои зиндагӣ шамоли тунд мевазад,
- Ту пушту пешро нигар, намонда ҳеҷ асар ба пас.
- Азизи ман, ба роҳаму равам ба назди ту, басе
- Зи теғи чашми ҷодуят, зиёда мешавад ҳавас.
- Ҳама ҷафо барои як нафар гаронӣ мекунад,
- Агар навозише бувад, шарик намо, ба қадри хас.
«Таърих на имрӯзу на фардои ҷаҳон аст…»
- Таърих на имрӯзу на фардои ҷаҳон аст,
- Бигзашта дақиқу олами ғайб ниҳон аст.
- Илму амали мо ҳамагӣ баҳри паёмест,
- Аз бори сипаргашта бари хайр гарон аст.
- Беҳуда маҷӯем нивиштори ниёгон,
- Маҷмӯаи пай дар пайи андӯҳу фиғон аст.
- Болиданамон аз ҳама ин наҳри аён чист?
- Не ҳоҷати гуфтору на даркори баён аст.
- Бо фурсати имрӯза фақат роҳ кушоем,
- Ҳар лаҳза ба пайдоиши мӯъҷиза макон аст.
- Ояндаи рахшон ба назар мерасад ар ҳол,
- Дар дил шараре бошаду пайванди такон аст.
- Ин гардиши сонияи умр аст, на таърих,
- Пирӯзию иқбол ки вобаста бар он аст.
- Рӯйоварӣ дар асри тамаддун ба қафо ҳайф,
- Идроки қавӣ бештар аз тиру камон аст.
- Дар кӯи наҷоти ҳама мақсуди абармард,
- Андӯхтани ҳолати имрӯзи замон аст.
Падар
- Ҳар замон аз буданам дар ин замин
- Мешавам шодон, чу тифли безабон.
- Менамоям шукри яздоне, ки ҳаст
- Мекунам шукри тамоми ин ҷаҳон.
- Рӯз то рӯз мерасам ман бар камол,
- Аз набудиҳо нагаштам дарбадар.
- То кунун ҳаргиз надидам ман завол,
- Дар сарам чун соябон гардид падар.
- Ёд дорам, ҳарфи абҷадро шабе,
- Бо ҳазорон ранҷҳо омӯхтам.
- Буд он устоди ман, шодон будам,
- Гӯиё асрори ганҷ омӯхтам.
- Пеш рафтан дар раҳи некўву ҳақ,
- Он биёмӯхт, ин шиори зиндагист.
- Ишқ варзидан ба илму маърифат
- Як қадам бар давраи тобандагист.
- Борҳо таъкид намуд, бар ман: – Писар!
- Шоирӣ бар дӯши ту орад ғаме!
- Лек, аммо, ман набитвонам падар,
- Тарки шеъру шоирӣ кардан даме.
- Дар раги ман хун занад туғён чу мавҷ,
- Ин ҳамон хуне, ки дар рагҳои ӯст.
- Гар расад рӯзе сарам бар тоқи авҷ,
- Ин ҳама аз ранҷу захматҳои ӯст.
Ҷавонӣ
- Ҷавонӣ! Бо ту ман аз кӯчаҳо бисёр нагзаштам,
- накардам бештар монанди дигарҳо худандозӣ.
- Ба ишратҳои беҳамтову даври дӯстонам ҳам,
- надидам ҳеч худро дар миёни баҳсу лаҷбозӣ.
- Ҷавонам то ҳанӯз аммо, мисоли ман ҷавоне ку?
- Чунон саргарми ғавғоям, ки гӯӣ дар сарам олам.
- Надорам тоқате бар ҳарзагӯиҳову мастиҳо,
- Барои бо худам будан, ҷаҳони холӣ мехоҳам!
- Ман андар байни ин дунёю он дунё парешонам,
- Ба рӯҳам ҷомае пӯшидаам, оҳиста месӯзад.
- На оташ медиҳад анҷом ин умри гаронамро,
- Ман аз теғе бимирам,
- к-он нигаҳ бар сина медӯзад.
- Ҷавониям, чунон зуд аз барам парвоз мехоҳад,
- Дигаргун мешавад то рафт дар оинаҳо тасвир.
- Наметарсам сиёҳи мӯям ар гардад сапед, ин сон
- Дарахтон сабз мерӯянду хокӣ мешаванд охир.
- Ҳазорон ҳайф, медонам, ҷавонӣ барнамегардад,
- Аз ин рӯ, ман ҳамин ҳоло, худамро боз месозам.
- Ба шеърам медиҳам болу ба ҳарфи хеш озодӣ,
- чу бо ҳар як сухан бар қалби инсоне раҳ андозам.
- Ҷавонӣ! Бо ту мехоҳам, рафиқи ҷоние бошам,
- Набитвонад ҷудо кардан туро аз ман талотумҳо.
- Гузашти солу маҳ орад, агар чанде ба рӯ ожанг,
- бароям даргузашту пирӣ монад ҳамчу мафҳумҳо.