Читать книгу Сафед. Маҷмӯаи шеърҳо онлайн

  • Мо наметарсем аз теғу туфанги ҳеч кас,
  • Мо намехоҳем бедодиву ҷанги ҳеч кас.
  • Мо намедонем пиндори бадеро аз азал,
  • Мо намеронем ҳарф аз ному нанги ҳеч кас.
  • Мо намегӯем дар ин зиндагӣ чизе бад аст,
  • Мо намемонем бар тасвиру ранги ҳеч кас.
  • Мо намеҷӯем айб аз кори ҳар бечорае,
  • Мо намедорем хас бар чашми танги ҳеч кас.
  • Мо намехандем бар ҳоли ҳақиқатгуфтагон,
  • Мо намемирем аз борони санги ҳеч кас.
  • Мо намесозем аз сар кӯҳҳои бесурур,
  • Мо намегардем роҳи пойи ланги ҳеч кас.
  • Мо наметонем оё, пас бигӯедам чаро,
  • Мо намегирем мулки худ зи чанги ҳеч кас?
  • Мо намеғунҷем, эй дил, бо ту бар рӯйи замин,
  • Мо намесӯзем қалби поку шанги ҳеч кас!…

«Гарчӣ дилҳо ҳамагӣ бар рухи ту побанд аст…»

  • Гарчӣ дилҳо ҳамагӣ бар рухи ту побанд аст,
  • Ишқ зебост, ба зебоии ту монанд аст!
  • Ишқ чун омада, медонӣ ба қалби ошиқ?
  • Боиси ин ҳама девонагӣ як лабханд аст.
  • «Дӯст дорам!» Ба ҳама гуфтани ин нодонист,
  • Агар онро ту шунидӣ, ки ҳамон савганд аст!
  • Боварӣ дорӣ, агар дӯст надорӣ ту касе,
  • Ба дили мо бинигар, ойинаи дилбанд аст.
  • Ишқ – вақте ба ту ғам омадаву танҳоӣ,
  • Лек аз дидани аксе дили ту хурсанд аст?
  • Ишқ, яъне ба ту маънои ҳаётат омад,
  • Ки ту меҷӯӣ варо, лек надидӣ, чанд аст.
  • Ишқ – он аст, ба дилдодаи худ мегӯӣ:
  • – Ишқ зебост, ба зебоии ту монанд аст!

«Сияҳчашмони ту аз сар бурун созад…»

  • Сияҳчашмони ту аз сар бурун созад
  •                                                                 хаёли мо,
  • Наметарсӣ чаро ин гуна аз қаҳру уболи мо?
  • Чу як девона такрораш кунам, аммо намеёбам,
  • Бигӯ то кай ҷавоберо намеёбад суоли мо?
  • Дар ин танҳоӣ мегардам, зи худ бегонаву шояд,
  • Касе ёбад хабар аз хастагии қалбу ҳоли мо.
  • Намедонам кадомин лаҳза мепӯшад ба тан ҷома,
  • Ба мисли кӯдаки урён, таманнои муҳоли мо.
  • Кӣ мебозад ба ҷуз мо дар тамошогоҳи ин дунё,
  • Чунин девонавор аз ишқи ту дар саҳна роли мо.
  • Нашуд баъд аз вафоти Ҳофизи Шерозӣ кас пайдо,
  • Ки созад рӯзу шаб зоҳир,
  •                                              чунон риндона фоли мо.
  • Кунун парвози одам дар ҳаво он сон
  •                                                                 гарон гардид,
  • Ҳама донад, шикастӣ, ҳамчу дилҳо бехи боли мо.
  • Биё, бо зӯри лабханде, ҷаҳонеро чароғон кун,
  • Намедонӣ, чӣ тур мӯҳтоҷи ишқ аст эҳтимоли мо.

«Чӣ тавр аз ин дилам берун кунам…»